Henriette Tavenier
De fluwelige huid van de litho heeft mij als schilder en tekenaar altijd aangesproken. Hoe ik schilder met olieverf en zelfgemaakte ei-tempera en hoe ik teken met krijt en stift, raakte voor mijn gevoel aan de rafeligheid van de litholijn en aan de zwarte diepte van de touche-vlakken.
Mijn intuïtie bleek juist, eenmaal begonnen met lithografie, in de Basement Press Diepenheim onder leiding van Aad Hekker, ging er een wereld aan mogelijkheden open en ontdekte ik dat ik door middel van dit ambacht op heel directe wijze uitdrukking kan geven aan de organische werelden die in mij woelen.
Ik omarm de lithosteen letterlijk om hem naar mij toe te schuiven en er op te kunnen werken en figuurlijk om de oneindige en onvoorspelbare mogelijkheden die het gegreinde oppervlak mij biedt.
In het lithoproces is spelen met de steen en de inktroller voor mij belangrijker dan het maken van een perfecte oplage. Ik maak dan ook vooral thematische series die bestaan uit meerdere unica’s, waarbij ik verschillende stenen over elkaar heen druk tot er nieuwe onontgonnen werkelijkheden ontstaan. Serendipiteit is voor mij een blijvend uitgangspunt in de lithografie. Eerst is er de urgentie om ‘iets’ te maken, dan is er het vage plan, omarm ik de steen, groeit er een beeld, gebeurt er iets met de inktrol en onder de lithopers… en uiteindelijk vind ik het onverwachte…
